Opowieść o zaślubinach Klementyny Sobieskiej

Zaślubiny Marii Klementyny Sobieskiej i Jakuba Edwarda Stuarta, poł. XVIII w., Anton Fritz, akwaforta, ze zbiorów pamiątek patriotycznych ks. Jana Wiśniewskiego

 

Intrygująca historia związku Jakuba Edwarda Stuarta i Marii Klementyny Sobieskiej, wnuczki Jana III Sobieskiego to temat podejmowany przez wielu artystów.

 

Maria Klementyna była młoda, piękna, wykształcona, dysponowała ogromnymi finansami, należała do najwspanialszych polskich rodów, a pamięć o zwycięstwie jej dziadka pod Wiedniem była ciągle żywa. Wszystko to nie uszło uwadze Charlesa Wogana, angielskiego posłańca królewskiego. Został on oddelegowany do Niemiec, by znaleźć odpowiednią kandydatkę na żonę, ale żadna z nich nie przypadła mu do gustu i tak trafił do Oławy, gdzie zainteresował się Klementyną.

 

Dziewczyna oczarowana Woganem i jego obietnicami zgodziła się na małżeństwo z angielskim władcą. Jednak cesarz niemiecki Karol VI Habsburg i król Anglii Jerzy I nie chcieli dopuścić do zaślubin. Orszak został napadnięty, a Marię Klementynę aresztowano i osadzono w zamku w Ambras. Uciekła stamtąd do Bolonii, gdzie 9 maja 1719 roku mogła zawrzeć związek małżeński per procura. Ze swoim małżonkiem spotkała się kilka miesięcy później nieopodal Rzymu w klasztorze Montefiascone, gdzie 3 września udzielono im ślubu.

 

Inspiracją dla artystów był ten drugi ślub. Na grafice Antona Fritza w centrum kompozycji znajduje się para małżonków klęcząca na klęczniku. Jakub Edward zakłada obrączkę na palec Klementyny. U ich stóp leżą insygnia królewskie, już dla nich przygotowane. Biskup gestem podniesionej ręki błogosławi związek małżeński. W oddali kameralne grono gości.

 

Porozumienia miedzy małżonkami nigdy nie było, gdyż oczekiwania Klementyny nie zostały spełnione, zawiodła się na mężu, nie odwzajemniała jego zachwytu, miała wiele niechęci, nie interesowała się jego życiem. Przeniosła się do klasztoru przy bazylice św. Cecylii w Rzymie, gdzie spędzała mnóstwo czasu na postach i modlitwach, co doprowadziło do wyniszczenia organizmu i przedwczesnej śmierci.

Opr. s. Karolina Ostopinko

31 stycznia 2019

www.domdlugosza.sandomierz.org

Muzeum Diecezjalne w Sandomierzu

 copyright © 2001 - 2022 MAGNUM Bartosz Cebula & Muzeum Diecezjalne w Sandomierzu

Godziny otwarcia:

sezon zimowy: (od 16 X do 30 IV ) od wtorku do soboty: 9.00 - 15.30
                                                                  niedziele i święta: 13.30 - 15.30 (ostatnie wejście o 15.00) 

       sezon letni: (od 1 V  do  15 X)   od wtorku do soboty: 9.00 - 16.30 

                                                                 niedziele i święta:  13.30 - 16.30 (ostatnie wejście o 16.00)