Syberyjskie skrzyneczki                                                                                               i rzeźbiona fajka powstańców styczniowych

 

Muzeum Diecezjalne w Sandomierzu, utworzone w 1902 r. z potrzeb patriotycznych, w atmosferze budzenia się w okresie niewoli narodowej zamiłowania do historii i poszukiwania dowodów chwały dawnej Polski, otrzymało przed czterema laty do zbiorów niezwykły dar – skrzyneczkę patriotyczną z sosny syberyjskiej i czeczotki, wykonaną na zesłaniu na Syberii.

Skrzyneczka należała do Gustawa Tarczewskiego, byłego właściciela dóbr Komorów i Sokołów koło Warszawy, który za udział w powstaniu styczniowym został wysłany na bezterminowe zesłanie w Irkucku. Po czternastu latach powrócił do ziemi grodzieńskiej. Zmarł w pow. brzesko-litewskim w 1877 r.

Na wewnętrznej stronie wieka skrzyneczki ( na fotografii) zachował się rysunek przedstawiający Gustawa Tarczewskiego i jego przyjaciela, malarza Wincentego Sleńdzińskiego, autora rysunku. Portretowani siedzą przy stole, na którym ustawiony jest samowar i szklanka z herbatą, w dłoniach trzymają fajki z długimi cybuchami. W prawym dolnym rogu widnieje napis: „Kniaginin / 1865 / 1 Marca – Wincenty / Sleńdziński”.

O Wincentym Leopoldzie Sleńdzińskim (1837-1909) wiadomo, że był malarzem i konserwatorem malarstwa, ojcem malarza Ludomira Sleńdzińskiego (1889-1980). Naukę rysunku i malarstwa pobierał w pracowni Knutego Rusieckiego w Wilnie. Uczył się też muzyki u Stanisława Moniuszki. Wspierany przez Benedykta Tyszkiewicza w 1856 r. wyjechał (wraz z Michałem Elwiro Andriollim) do Moskwy, gdzie kształcił się w Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury pod kierunkiem Siergieja Zaranki i Wasilija Pierowa. W 1863 r. przyjechał do Wilna. Za udział w powstaniu styczniowym został aresztowany i wyrokiem sądu wojskowego skazany na zesłanie do Kniaginina. W 1867 r. uzyskał zgodę na pobyt w Charkowie. W 1871 r. został zwolniony z dozoru policyjnego, mieszkał jakiś czas w Krakowie. W 1873 r. wyjechał do Drezna, skąd przyjeżdżał w Poznańskie, restaurował obrazy w zbiorach kórnickich, bywał w Krakowie. W 1875 r. za przypadkowe przejście w górach granicy austro-węgierskiej został deportowany do Charkowa, później mieszkał w Sumach na Ukrainie. W 1883 r. na mocy amnestii carskiej wrócił do Wilna, gdzie zmarł w 1909 r. (R. Janoniene, Slendziński (Siendziński, Śleńdziński) Wincenty Leopold w: Polski Słownik Biograficzny, t.38 (z.4), Warszawa-Kraków 1998, s. 559-561).

 

Kolejną syberyjską pamiątką, jaką posiada w swoich zbiorach sandomierskie Muzeum Diecezjalne, jest skrzyneczka z jasnego brzozowego drewna, którą wykonał i ozdobił zesłaniec Konstanty Sieciński (ok. 1818-1888), a wspólnota zesłańcza w Spassku ofiarowała ks. Konstantemu Piwarskiemu (1824-1889) w dniu jego imienin.

Ks. Konstanty Piwarski od 1852 r. był proboszczem księży filipinów kongregacji św. Filipa Neri w Studziannie w diecezji sandomierskiej, gdzie przeprowadził dzieło odbudowy klasztoru i restytuowania kongregacji. Po wybuchu powstania styczniowego angażował się w akcję powstańczą, m.in. zbierał podatki na rzecz Rządu Narodowego, przewoził rozkazy do oddziałów powstańczych, organizował akcję ukrywania osób poszukiwanych przez władze carskie. Za działalność patriotyczną został aresztowany w lutym 1863 r. Po śledztwie zwolniono go w czerwcu. Pod Drzewicą, gdy przewoził meldunek dla oddziału powstańczego został aresztowany i skazany 18 września 1863 r. na 10 lat robót w kopalniach syberyjskich z pozbawieniem wszelkich praw. Wywieziony w stanie ciężkiej choroby 4 listopada 1863 r., przebywał na katordze od kwietnia 1868 r. Zwolniony, przebywał do 1873 r. w Tunce, następnie w Irkucku i w Spassku. We wrześniu 1880 r., w trakcie czasowego zwolnienia, przybył do Warszawy. Później był w Wysokim Kole. Następnie, aby poddać się leczeniu, ponownie przybył do Warszawy. Zmuszony do opuszczenia Królestwa udał się do Smoleńska, gdzie w 1884 r. uzyskał prawne zwolnienie z wygnania i możliwość powrotu na stałe do kraju. W 1885 r. uzyskał zgodę na przywrócenie do stanu kapłańskiego. Zmarł w Tczowie koło Zwolenia w 1889 r.

więcej w zakładce    WYDARZENIA      

11 stycznia 2022

www.domdlugosza.sandomierz.org

Muzeum Diecezjalne w Sandomierzu

 copyright © 2001 - 2022 MAGNUM Bartosz Cebula & Muzeum Diecezjalne w Sandomierzu

Godziny otwarcia:

sezon zimowy: (od 16 X do 30 IV ) od wtorku do soboty: 9.00 - 15.30
                                                                  niedziele i święta: 13.30 - 15.30 (ostatnie wejście o 15.00) 

       sezon letni: (od 1 V  do  15 X)   od wtorku do soboty: 9.00 - 16.30 

                                                                 niedziele i święta:  13.30 - 16.30 (ostatnie wejście o 16.00)